- Dit onderwerp heeft 1 antwoord, 1 stem, en is voor het laatst bijgewerkt 9 jaar, 6 maanden geleden door
.
-
Berichten
-
In 2002 Daniel Kahnemann deelde de Nobelprijs voor Economie "voor het integreren van inzichten uit psychologisch onderzoek in economische wetenschap", vooral met betrekking tot menselijk oordeel en besluitvorming onder onzekerheid.” Een paar jaar geleden las ik zijn bestverkochte boek, Snel en langzaam denken. In deze tekst beschrijft Kanhemann hoe planning doorgaans in een van twee perspectieven valt: een Inside View en een Outside View.
Degenen die schattingen maken met behulp van een "Inside View" richten zich snel op specifieke omstandigheden en zoeken naar bewijs met behulp van hun eigen ervaringen ("Deskundig oordeel"”). Dit draagt in belangrijke mate bij aan wat hij een "Planning Fallacy" noemt. (een slechte schatting).
Kahnemann legt uit dat het maken van een schatting met behulp van een buitenaanzicht vereist dat de schatter een referentieklasse gebruikt; enig empirisch bewijs van een vergelijkbare activiteit. Dit gebruik van het buitenaanzicht is bekend geworden als 'Referentieklasse-prognoses'. Voor een IT-schatting, deze Outside View kan de vorm aannemen van een grote/internationale database met plannen en resultaten van een groot aantal projecten – op voorwaarde dat ze statistische informatie kunnen verschaffen over de waarschijnlijke uitkomst. De selectie van een referentieklasse is eenvoudig: (geparafraseerd uit Thinking Fast and Slow):- Identificeer een geschikte referentieklasse (IT-projecten, een huis schilderen, een raceauto bouwen, enzovoort.).
- Verkrijg de statistieken van de referentieklasse (in termen van aantal servers, vierkante meter muren, go-cart of Formule 1-raceauto). Statistieken worden gebruikt om een baseline schatting te genereren.
- Gebruik specifieke informatie over de casus om de basislijnvoorspelling aan te passen, als er bepaalde redenen zijn om te verwachten dat een optimistische vooringenomenheid meer of minder uitgesproken zal zijn in dit project dan in andere van hetzelfde type.
helaas, de "Inside View" is over het algemeen de eerste keuze die wordt gekozen bij het maken van een schatting. Er is voldoende bewijs waaruit blijkt dat de meeste schatters (van wat dan ook) zijn te optimistisch over hun capaciteiten en maken daarom slechte schattingen - met andere woorden, ze zijn comfortabel met hun "Inside View"”. Maar toch de “Binnenaanzicht” lijkt onverwoestbaar.
Hoe kunnen we voorkomen dat mensen deze fout steeds opnieuw maken??
Veel dank aan Dave DeWitt door het onderwerp in zijn blog aan de orde te stellen Dwaas de gisser.
- Je moet ingelogd zijn om op dit onderwerp te reageren.